Kupy w jednorazówkach

Gucio dziś zrobił pierwszą kupę na spacerze. Jestem z niego dumna.

Przy okazji, od jakiegoś czasu na spacerach z psami mam taką refleksję.

Oczywiście, trzeba sprzątać kupy po swoich psach, kto pamięta trawniki jeszcze ze starych czasów, nie ma co do tego wątpliwości, a kto nie pamięta, niech sobie obejrzy „Dzień Świra” Koterskiego. Więc karnie sprzątamy, przynajmniej znacząca większość właścicieli psów, których znam.

Ale też większość chodzi z plastikowymi jednorazowymi torebkami. Papierowe przygotowane przez miasto, z takimi dodatkowymi tekturkami do podnoszenia zawartości, nie sprawdzają się. Oszczędzę wam opisu, uwierzcie na słowo – to nie działa. Najlepsze są jednorazówki. 

Zaświtało mi coś, kiedy błądziłam w krzakach róż szukając kupy Loli, naszej suczki, a ogrodnik na Wilanowie popatrzył na mnie z pewnym politowaniem i powiedział: „pani zostawi, przecież to nawóz, dla tych róż dobry”.

I zrozumiałam, że my wsadzamy te kupy – coś, co się szybko rozkłada, a nawet może korzystnie użyźnić  piękne kwiaty na przykład – w reklamówki , których degradacja trwa podobno ok. 400 lat. No, przecież, to tylko biały człowiek może coś takiego wymyślić.